niedziela, 30 września 2012

Kościół św. Sebalda w Norymberdze

kościół św. Sebalda
Kościół św. Sebalda (St. Sebald, Sebalduskirche) to romańsko-gotycka świątynia ewangelicka w Norymberdze, położona na Albrecht-Dürer-Platz, naprzeciwko starego ratusza. Dedykowany świętemu Sebaldowi, VIII wiecznemu pustelnikowi i misjonarzowi, który jest patronem Norymbergi. Dawna fara górnej części Starego Miasta, należąca do diecezji bamberskiej. Od reformacji (1525), do dnia dzisiejszego kościół należy do gminy ewangelickiej. Znany od XII w. W następnym stuleciu wzniesiono romańską, dwuchórową bazylikę, która na początku XIV stulecia otrzymała wczesnogotyckie nawy boczne i kaplice. W 1379 ze względu na kult św. Sebalda spoczywającego we wschodniej części kościoła wzniesiono wielki, trójnawowy chór wschodni zbudowany w stylu gotyku. Od strony architektonicznej łączy formy późnoromańskie (chór zachodni, korpus nawowy), z gotyckimi (prezbiterium, kaplice boczne, portale wejściowe). Zachował się w znacznej części gotycka dekoracja architektoniczna i wystrój wnętrza, m.in. dwie figury Madonny z Dzieciątkiem (XIV i XV w.), św. Krzysztofa (1442 r.), św. Katarzyny z ok. 1320., późnogotycki nagrobek świętego Sebalda i kilka dzieł Wita Stwosza.
Po prawej stronie epitafium Pawła Volckamera, dzieła Wita Stwosza, po lewej ołtarz św. Piotra
Epitafium Pawła Volckamera jest to pierwsze dzieło Wita Stwosza wykonane w Norymberdze (po opuszczeniu Krakowa w 1496 roku), datowane na 1499 rok. Składa się z trzech piaskowcowych reliefów ze scenami pasyjnymi: Ostatniej Wieczerzy, Modlitwy w Ogrojcu i Pojmania, oraz wizerunkami fundatora i jego dwóch żon, Apolonii i Małgorzaty. W opracowaniu płaskorzeźb Wit Stwosz wykorzystał doświadczenia z krakowskiego okresu twórczości, co poświadcza podobieństwo przedstawienia Ogrojca do płaskorzeźby o tej samej tematyce z cmentarza parafii Mariackiej w Krakowie. Ponad epitafium figury Vir Dolorum i Mater Dolorosa.
nawa boczna

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz